Kok – woensdag 16 november 2011

AT001

Natuurlijk heb ik de voorwaarden gelezen. Waarom ben ik dan toch verrast? Waren de lettertjes te klein geweest? Was het teveel tekst geweest? Tijdens die twee uur zwoegen op de virtuele file op de digitale snelweg had ik tijd genoeg gehad om een hele roman uit te lezen. Kon het mij vanwege de opgewonden staat wel iets schelen of waren mijn hersenen net zo slecht bereikbaar als mijn voorhoofdholtes (die al dagen potdicht zitten)?

De regel staat er echt:  ‘Administratie & bemiddelingskosten 23.8% (prijs per ticket < € 252,00) incl. niet-terugvorderbare BTW.’ Had ik überhaupt wel iets gelezen? Hoe kwam het dat ik de tweede regel ook volledig had gemist? ‘Verzending van de kaarten (kosten binnen Nederland €19,- en buiten Nederland € 50,-).’ Had ik nog meer gemist en wat was dat dan? De creditcardmaatschappij gaf uitsluitsel: kosten 2,5% van het totaalbedrag -> € 57,43 Hiermee komen de bijkomende kosten op, schrik niet, € 514,35

Als ik dit soort bedragen uitgeef gaat daar vaak een heel proces aan vooraf. Een beetje wikken, dan een beetje wegen en dan doen (of niet). Nu was het zelfs maar een deel van het geheel. Van mijzelf zou ik dan ook verwachten dat ik nu als een ontredderde arme student achter de laptop zou zitten maar dat is, gek genoeg, niet het geval. Ik wacht dus nog even met het aansluiten bij de occupy-beweging want zelfs als ben ik niet rijk, ik voel mij wel heel rijk. Ben ik eigenlijk wel verrast? Vandaag gaat het over ‘geld moet rollen’, ‘de economie moet draaien’ en ‘ik lever mijn bijdrage aan het beperken van de werkloosheid’. Nee, gekkigheid. Gewoon een lang gekoesterde maar ook hele dure wens die in vervulling gaat.

Mijn nieuwe vrienden van ATP leven er goed van. In Engeland kunnen ze er nog jarenlang links van blijven rijden en de postbode die zegels van negentien euro op een simpele envelop mag plakken, brengt ze waarschijnlijk rond in een porsche. Vandaag is het allemaal geen probleem. Vandaag gaat het over de vijf ringen die ik op mijn enkel moet laten schilderen. Vandaag gaat het over nieuwe (oranje) kleren kopen voor het hele gezin. De komende weken gaat het over een vliegtuig boeken en  overnachtingen regelen. Dan nog iets met een spandoek en dan gaan we. Eindelijk.

Voor één keer speelt geld geen rol. We gaan in augustus 2012 naar Londen voor een paar leuke atletiek sessies in het Olympisch stadion. Vandaag had ik kriebels in mijn buik bij de gedachte aan de sfeer in een vol stadion. Vandaag dacht ik terug aan mijn vierjaarlijkse feestje voor de televisie. Over negen maanden ga ik het allemaal bekijken op een groot ‘levendig’ scherm. In de reclame hebben ze het dan over onbetaalbaar.