DAG TOT DAG stukjes door Kok
Afbeelding: Rinus van Doorn
dagen

Kok – maandag 22 november 2010

Groeibloei

Snoeien om te groeien; het roept om een reactie en die is er nu. Als je een plant voor de helft afknipt, gaat hij gewoon dood.

Het snijden in een budget gaat goed zolang het lijkt op een heer die bij de kapper zit. Het gaat mis als je bij een schaatser een been afzet. Het gaat goed als je met een nagelknipper een randje van de verharding knipt. Het gaat mis als een tandarts besluit om vanwege één gaatje al je tanden en kiezen te trekken. Voor de schaatser en de tandeloze zijn de herstelprocedures ook nog eens duur. Ga maar eens een beenprothese of een kunstgebit kopen.

Het verantwoord omgaan met middelen is een veelgehoorde kreet. Je mag geld van een ander ook niet zomaar over de balk smijten. Je moet met je budget omgaan alsof het van jezelf is en dat denkt ons kabinet nu te gaan doen. Kunst is het paradepaardje daar waar het gaat om het goede voorbeeld. Ik denk dan aan halve schilderijen, blanco panelen (alleen de verf laten we weg) en strijkkwartetten zonder strijk. Lijkt mij een leuke afwisseling op de normale dagelijkse gang van zaken. Toch verwacht ik dat het anders zal gaan. De kunstenaar blijft gewoon aan kunst met een grote K doen. Alleen krijgt hij nu geen toelage of subsidie maar gaat hij leven van een uitkering. De re-integratiekosten overstijgen de subsidie. Schrijvers schrijven nog steeds maar gaan vooral uithalen naar het kabinet. De gemiddelde PVV-er is een mooie bron (van ergernis) en dat is precies wat lezers willen lezen. Volgens mij komt het dus wel goed.

Voor de thuissituatie zijn de regels hetzelfde. Meer OZB, minder kinderbijslag, extra opcenten en hogere ziektekostenpremies. Het gemiddelde huishouden kan hier ook gewoon zelf iets aan doen. Zo blijft een auto ook rijden op drie wielen, ontstaat er nieuwe bladmuziek voor piano’s zonder zwarte toetsen en gaan ouders weer met kinderen knutselen. De kosteloze materialen worden geld waard en er ontstaat een levendige handel op marktplaats.

Het komt dus wel goed met dat snoeien. We zijn inventief en samen zorgen we er echt wel voor dat de plant niet dood gaat. Om te beginnen heb ik zelf mijn beste beentje vooruit gezet. Ik laat mijn oude schoenen eerst maar eens verzolen (figuurlijk). Die oude (dode) plant die bij ons in de kamer staat laten we gewoon nog even op de kast staan. Het doet immers geen pijn om een dode plant te snoeien. De tactiek van de verschroeide aarde want zorgen maken kan altijd nog!